Dit sal niks help as julle bekommerd is nie. Dit sal julle nie langer laat lewe nie, nie een uur langer nie. Lukas 12:25, Bybel vir almal

 

Ek en ’n kollega ry elke dag saam werk toe. Dan durf ons die verkeer saam aan in ’n poging om bietjie petrol te spaar. Ons gesels oor werkdinge en meestal oor ons kinders – die oggend wat wild was, die gesukkel om hulle aangetrek en gereed te kry vir hul skooltjies, die snaakse sê-goed, die vorige aand se tantrums ensovoorts, ensovoorts. Daar is nogal baie om te sê as ’n mens eers oor die lewe met kinders begin praat.

 

Ons praat ook dikwels oor ons prioriteite, frustrasies, uitdagings en dinge waaroor ons wonder en bekommer. Een ding waaroor ons ook gereeld gesels is die hier en nou, hierdie elke dag se opstaan en kinders grootmaak en werk toe ry en al die balle in die lug, dís die lewe. Hier is daai lewe waarna ons as studente uitgesien het. Hier is dit nou in sy volle glorie, chaos en al.

 

Is baie van ons nie maar geneig om ’n prentjie in ons kop te hê van hoe ons graag ons lewe sal wil hê nie? En dan is dit ’n prentjie wat in die toekoms ronddobber – iets wat nog moet gebeur, jy weet, wanneer al jou eendjies in ’n ry is en dinge perfek in plek val. Die groot (en netjiese!) huis, die blink motor met hope pakplek, die klerekas vol stylvolle uitrustings, die lekker maar gesonde maaltye, die gebalanseerde lewe met stokperdjies en genoeg tyd vir familie en vriende. Die uitgesorteerde kaste en papierwerk wat op datum is. Al daai dinge.

 

Ek het die afgelope jaar, veral in die doodgewone oomblikke tuis, opnuut waardering gekry vir die hier en nou. Ek kry dit nie aldag reg nie, maar ek probeer om myself te kry om my lewe soos dit nou is, met my werk en my man en ons huis en kind net te geniet vir wat dit is, sonder om heeltyd met my kop in die toekoms te leef. Sonder om my gedurig te bekommer of heeltyd alles te wil beplan. Natuurlik sukkel ek party dae. Ander dae kry ek dit beter reg. Maar ek probeer.

 

Die lewe is ’n geskenk van God en ons elkeen se lewe en werklikheid lyk anders, maar hierdie oomblik, hierdie dag, is jou lewe. Dis jou kans. Moet ons dit nie maar aangryp nie?

 

As ons te veel lugkastele bou en droom oor die toekoms, gaan die wonderlike lewe wat God vir ons gegee het, die hier en nou, dalk verby sonder dat ons dit kan geniet.

 

Gebed: Here, help my om die lewe aan te gryp en te geniet. Help my om minder oor die toekoms te bekommer en elke dag, wat ’n geskenk is, aan te gryp en te besef dit kom van U af. Amen.